محمدابراهیم تسلی شیرازیتَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده‌های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. محمدابراهیم تسلی شیرازی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است. ۱ - معرفی اجمالیمحمدابراهیم تسلی شیرازی، که در شیراز به شغل تازیانه‌بافی (قَمچی) روزگار می‌گذراند. وی در دورۀ جلال‌الدین اکبر (د ۱۰۱۴ق) راهی هندوستان شد و در آن‌جا با کسانی مانند مسیح‌الزمان، الاهی شیرازی، قاسم کاهی و ابوالفضل، از شاگردان صائب، مصاحبت یافت. [۱]
نصرآبادی، میرزاطاهر، تذکرۀ نصرآبادی، ج۱، ص۳۶۶، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش.
[۲]
شفیق لچهمی، نراین، شام غریبان، ج۱، ص۶۰، به کوشش محمد اکبرالدین صدیق، کراچی، ۱۹۷۷م.
[۳]
عظیم‌آبادی، حسینقلی‌خان، نشتر عشق، ج۱، ص۲۷۸، دوشنبه، ۱۹۸۱م.
[۴]
غنی، فرخ‌آبادی محمدعبدالغنی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۳۲، علیگره، ۱۹۱۶م.
تسلی در ۱۰۳۴ق/۱۶۲۵م، همراه مسیح‌الزمان راهی مکه شد و در مراجعت به هند درگذشت [۵]
نصرآبادی، میرزاطاهر، تذکرۀ نصرآبادی، ج۱، ص۳۶۷، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش.
ابیات پراکنده‌ای از او باقی‌مانده است. [۶]
نصرآبادی، میرزاطاهر، تذکرۀ نصرآبادی، ج۱، ص۳۶۷، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش.
۲ - فهرست منابع(۱) شفیق لچهمی نراین، شام غریبان، به کوشش محمد اکبرالدین صدیق، کراچی، ۱۹۷۷م. (۲) عظیم‌آبادی حسینقلی‌خان، نشتر عشق، دوشنبه، ۱۹۸۱م. (۳) غنی فرخ‌آبادی محمدعبدالغنی، تذکرة الشعراء، علیگره، ۱۹۱۶م. (۴)نصرآبادی، میرزاطاهر، تذکرۀ نصرآبادی، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش؛ ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تسلی»، شماره۵۹۲۹. رده‌های این صفحه : تسلی (شاعران) | شعرای شیراز قرن 11 (قمری)
|